- печон
- I[پيچان]асоси замони ҳозира аз печон(и)данII[پيچان]1. феъли ҳол ва сифати феълии замони ҳозира аз печидан; дар ҳолати печидан2. каҷу килеб, хаму рост; пайраҳаи печон3. ҳалқашуда, хамида, печ дар печ: зулфи печон, мӯи печон; печон шудан а) печидан, ҳалқа задан; б) печида баромадан; в) гирифтор шудан, банд шудан (ба чизе)4. дар ҳолати печидан (печонидан)5. маҷ. чаққон, чолок, одами корчаллони ӯҳдабаро
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.